Een andere wereld...

Alweer aangekomen bij de tweede week van onze prachtige reis. We zijn momenteel in Mozambique, in Naara Eco Lodge & Spa om precies te zijn (zeker de moeite waard om het op te zoeken, vooral als je van een beetje gezonde jaloezie houdt!)

De afgelopen dagen waren bijzonder, prachtig, heftig, rustig en eigenlijk alles door elkaar. Maar beginnen bij het begin dus:

De laatste blog die Roy heeft geschreven, ging over alle belevenissen en bezienswaardigheden tot aan onze eerste dag in Krüger. We hebben daar in het totaal 4 nachten doorgebracht; 2 in de eerste lodge (Olifants Rest Camp) en 2 in de tweede lodge (Letabe Rest Camp). Beide lodges waren prima, maar vooral heel groot en eigenlijk ook wel onpersoonlijk. Gelukkig waren we een groot deel van de dag in het park en wat we daar hebben gezien is onbeschrijfelijk. We hebben allerlei dieren gezien, zoals buffels, gnoe's, zebra's, impala's, krokodillen, luipaarden, leeuwen en heel veel meer dieren en vogels, zoals visarenden en gieren. Hopelijk laten de foto's het beter zien dan platte woorden :) Nog even speciaal voor mijn vriendinnen: super bedankt voor de verrassende Sunrise drive. Het was koud en vroeg, maar absoluut een ervaring om niet te vergeten!

Na die 4 nachten gingen we op weg naar de grens, om vervolgens 2 nachten door te brengen in het Limpopo park, wat aan het Krüger Park grenst. Maar dat vonden we allebei toch wel een dingetje. Hoe meer we de grens naderden, hoe spannender we het vonden. We hadden van alles gelezen over deze overgang; dat het uren zou duren, dat ze onze auto zouden doorzoeken en dan nog 'als alles maar goed gaat'. Nou, dat viel allemaal reuze mee. Zo onpersoonlijk en afstandelijk ze in Krüger waren geweest, zo gastvrij en ontzettend aardig waren ze bij deze grens. We werden aan alle kanten geholpen en van controles hebben we niets gemerkt. Het heeft ons alles bij elkaar een uurtje gekost, en dat was inclusief gezellig kletsen met de ambtenaren. Heerlijk! Vol goede moed gingen we op weg naar onze slaapplaats voor de komende 2 nachten. Hoe verder we het park in gingen, hoe slechter de wegen werden en hoe dichter de bush werd. We hebben ons een aantal keren serieus afgevraagd of we nu goed waren gereden, maar uiteindelijk kwamen dan toch veilig en wel (na veel geschud en gehobbel) bij Machampane Wilderness Camp aan. En daar... daar was het fantastisch! Puur genieten. Het kamp bestond uit 5 tenten aan een rivier, maar we waren de enige gasten. We werden mega gastvrij ontvangen door de staff en genoten al vanaf minuut 1 van de rust om ons heen. Zo druk als Krüger was geweest, zo rustig was het hier. Meteen werden we verwend met lekker eten en prachtige bushwalks. Jazeker, walks! Dus dat wil zeggen; te voet door de bush, olifanten of leeuwen? Wat maakt het ook uit ;)? We werden goed beveiligd door twee rangers die ons alles wisten te vertellen over de bush. Deze ervaring kwam enorm dicht bij de ervaring die ik (Lisanne) vier jaar geleden in deze mooie streek heb mogen opdoen en ik vond het fantastisch om dit ook Roy te laten ervaren en te zien dat hij er net zo van genoot als ik. Tijdens onze tijd in dit bushcamp hadden we helemaal geen verbinding met de buitenwereld. Geen internet, geen bereik. En dat was echt tot rust komen. Tussen de bushwalks en het eten door hadden we ieder onze eigen bezigheid: Roy sliep en ik heb zo'n 150 pagina's gelezen. In de avonden zaten we bij het vuur gezellig te praten, met een lekker drankje. Als dat geen vakantie is..


Vanochtend was het helaas dan toch echt tijd om te gaan. Met een beetje pijn in ons hart namen we afscheid van het mooie kamp en de nog mooiere mensen. We gingen op weg naar Naara Eco Lodge, een plek redelijk dicht bij de kust van Mozambique. Tijdens deze lange lange lange reis hebben we veel van dit land gezien en ervaren. Meer nog dan eigenlijk de bedoeling was want we zijn meer dan 2 keer totaal verkeerd gereden. Best spannend, want niemand spreekt hier een fatsoenlijk woord Engels en als ze dat wel doen blijkt dat ze hun eigen woonplaats niet kunnen vinden op de kaart en ons dus geen steek vooruit kunnen helpen. Voordat we echt de moed opgaven, vonden we gelukkig de juiste weg en jawel hoor, we gingen de goede kant uit! Onderweg hebben we onze ogen uitgekeken. Van kleine kleihutjes tot aan kids van 5 jaar die een hele kudde koeien drijven, tot aan auto's die je amper auto kunt noemen en toch nog mensen met smartphones. Ongelooflijk, maar de werkelijkheid hier..
De rit duurde dus even, maar dan heb je ook wat. Het uitzicht van deze lodge is (zoals eerder gezegd) prachtig! We zitten in een luxe tent aan het meer en zullen morgenochtend wakker worden van de zonsopkomst. Om half 7 zal onze koffie samen met lekkere muffins op de veranda worden gezet, verwennen! Daarna hebben we weer een lange reis te gaan: bijna 500km naar Vilanculos, waar we dan 2 nachten zullen verblijven en kennis mogen gaan maken met het oceaanleven hier. We houden jullie op de hoogte!